Kahit kailan ang Puso ay di napapagod magmahal, dahil hangga't tumitibok ito ay patuloy na makakaramdam ng pagmamahal, ang napapagod ay ang isip, ang damdamin dahil sa bawat pambabaliwala, sa bawat di pagpapahalaga ng damdamin nang taong nagmamahal ito'y naging manhid sa pag-unawa. nagsasawa sa pag-intindi at pagpapaubaya. dahil ang tao ay hindi bato, sa pasakit na nadarama, sa bawat pumapatak na luha, ang isip ay nagiging manhid, na pinatigas na kalooban, at sa oras na ang Puso ay labis na nasaktan gaano man ito katinding umibig ito ay bibitaw at bibitaw di dahil sa napagod ng magmahal kundi ayaw ng labis pa siyang masaktan sa di pag bibigay sa kanya ng kahalagahan.
No comments:
Post a Comment